Cisza

Kolejny (trzeci) tom z cyklu Szeptem Jest zatytułowany "Cisza".. Dwie poprzednie części to Szeptem i Crescendo. Tym razem Becca Fitzpatrick także włożyła mnóstwo serca i pracy w tą powieść. Jak zwykle nieprzewidywalna fabuła i zaskakujące zwroty akcji przyozdobiła zabawnymi i niebanalnymi dialogami.
Serdecznie zachęcam do przeczytania :):)

Książka jest kontynuacją życia Nory Grey, potomkini nefila zakochanej w upadłym aniele - Patchu - w śmiertelnym wrogu. 

Dziewczyna budzi się w szpitalu. Ma pustkę w głowie.. nie pamięta żadnych wydarzeń z kilku najbliższych miesięcy. Bliscy jednak ukrywają przed nią ważne szczegóły z jej własnego życia. Jedynym pomostem wstecz są czarne jak węgiel i przenikliwe oczy Patcha. To dzięki niemu dziewczyna wraca do przerażającej rzeczywistości.

Nareszcie koniec burz między Patchem a Norą. Zakochani przeszli dramatyczne próby wzajemnego zaufania i lojalności, uporali się z sekretami z przeszłości i połączyli dwa światy pozornie nie do pogodzenia. Wszystko to w imię miłości przekraczającej granice między niebem a ziemią. żeby jednak to uczynić, Nora była zmuszona do zabicia swojego prawdziwego ojca...
Jednak zło nie śpi. Nora i Patch będą musieli podjąć desperacką walkę, w której stawką jest ich uczucie.

Ponadto Norę czeka nowe wyzwanie.. Ma mianowicie poprowadzić wojsko zamordowanego ojca przeciwko zastępom upadłych aniołów... 

Jak Patch i Nora rozwiążą ten problem ? ? 

moje ulubione fragmenty:

"- Pokochałem cię wcześniej niż ty mnie - mruknął, przyciskając głowę do mojej szyi. - Pokonałem cię tylko w tym jednym i przy każdej okazji będę to podkreślał."

"- Fajna noc. - Zdjęłam kask i podałam go Patchowi. - Jestem zakochana w twojej pościeli. 
- Tylko w niej się kochasz? 
- Nie w materacu też."

"- Przestań zwracać się do mnie per Grey. To brzmi jakbym była chłopakiem. Jak Dorian Grey. 
- Co za Dorian?
- Wymyśl coś innego - westchnęłam. - Zwyczajnie Nora też jest dobre, wiesz? 
- Jasne, Gumisiu.
- Cofam to, co powiedziałam. - Skrzywiłam się. - Zostańmy przy Grey."

"- Skąd się tutaj wziąłeś?
- Niezbadane są ścieżki Patcha."

"Zapamiętać: Marcie dźga nożem w plecy wyłącznie w sytuacjach nie poważnych."

"- Mogę zadać ci głupie pytanie? 
- Ubóstwiam głupie pytania."

"Prawda jest straszna, ale niewiedza jeszcze gorsza."

"- To się nazywa prysznic... - zaczęłam machinalnie i urwałam, zbita z tropu, bo skołowana pamięć przywołała nagle coś dotkliwie znajomego. - Mydło, szampon, ciepła woda - dodałam po namyśle. 
- Nagie ciało, czuję klimat - rzekł Jev z niepokojącym błyskiem w oczach."

"- Jestem na detoksie od chłopaków. Takiej jakby diecie dla poprawy samopoczucia. Nieważne. Idę do ciebie - ciągnęła Vee. - Nie widziałyśmy się od pięciu miesięcy, a całe to jednoczenie się przez telefon jest do dupy. Zaraz ci przypomnę , jak się robi misia."

"-Wiesz, że jestem twoim biologicznym ojcem? - jego ton omal nie przyprawił mnie o mdłości.
- Ojciec to pojęcie umowne. Podczas gdy szmata..."

"- No dobra! - westchnęłam, ustępując. - Tylko coś na siebie narzucę. Odwróć się. Jestem w piżamie.
W piżamie składającej się z koszulki i kusych spodenek. Nie chciałam, by ten obraz wrył się Scottowi w pamięć.
- Powiedzieć coś takiego facetowi - uśmiechnął się - to jak zabronić dziecku patrzenia na wystawę cukierni."

"Myśl o nagości były jak najmniej pożądane w megastylowej i ultratajnej sypialni Patcha."

"- Rixon nie żyje? 
- Ściśle rzecz biorąc, smaży się w piekle, ale w sumie wychodzi na to samo."

"- Nie boisz się paru gorszych stopni, prawda? 
- Skądże. Jedno wykroczenie nic mi nie zaszkodzi. Zwłaszcza że nie nastawiam się na studia ani pracę - zażartowałam."

"Wybacz ale gdy na ciebie patrze niewinny to ostatnie słowo, jakie mi się nasuwa."

"dlaczego, och, dlaczego..... gdy ledwie go dotknę,rozpala moje zmysły tak, że zapominam o bożym świecie"

"- Co mam powiedzieć policji? - zapytałam.
- Nie będziesz rozmawiać z policją. 
- Och, doprawdy? Zabawne, bo planuję opowiedzieć im ze s z c z e g ó ł a m i, jak wbiłeś Gabe'owi łom w plecy. Chyba że odpowiesz na moje pytania. 
- Szantaż? - parsknął z ironią. - Zmieniłaś się, Aniele."

"To by dopiero był paradoks. Jedyna informacja, której potrzebuję, jest ukryta głęboko w umyśle, z którego udało mi się wymazać wszystko."