Powracam.

 Każdy blogowicz wcześniej czy później wraca do swojego własnego kawałka miejsca w internecie, który należy tylko do niego... Nie z poczucia obowiązku, ale raczej świadomości, że w tym miejscu zapisał kawał swojej przeszłości. Każdy blogowicz powraca aby nadal dzielić się z innymi swoją szarą, a jednak jakże inną i kolorową rzeczywistością. Ja dziś powracam bo tkwi we mnie pewnego rodzaju uzależnienie od radości jaką niesie w sobie prowadzenie bloga. Mam tą satysfakcję z tego, że ktoś to czyta i zostawia po sobie ślad w postaci komentarza :) To jest rodzaj pewnego pamiętnika, który jest niby osobisty, ale tak naprawdę dostępny dla każdego. Piszesz z poczuciem, że twoje uczucia są tylko twoje ale tak naprawdę czyta to masa ludzi. Najlepsze w tym wszystkim jest to, że czytają to obcy, ale rozumieją cię doskonale i nagle stajecie się sobie bliscy bo okazuje się, że bardzo wiele was łączy. Ktoś mi kiedyś powiedział, że czasem obcy człowiek zrozumie cię i doradzi ci lepiej niż najlepszy przyjaciel. To prawda. Dlaczego tak jest? Bo kumpel, z którym znasz się od dziecka wie o tobie wszystko i patrzy na ciebie z perspektywy przeszłości i niektórych wydarzeń, a obcy wręcz przeciwnie. Nie zna cię i dlatego podpowiada to co sam uznałby za słuszne.