Happy New Year!

  2013 rok już za nami. Pozornie pechowy, a dla mnie jednak szczęśliwy. Tyle się działo, tyle się wydarzyło. Poznałam tylu zwariowanych ludzi. Było tyle emocji... pozytywnych jak i negatywnych. Tyle uśmiechów na twarzy, tyle uścisków, tyle sucharów, tyle kłótni, tyle łez, tyle niespodzianek, tyle rozczarowań... To chyba oczywiste, że były i złe i dobre chwile, ale one będą zawsze. Z dobrych trzeba się cieszyć, złe najlepiej przecierpieć, bo (nie oszukujmy się) żadnych wniosków nikomu wyciągać się nie chce. Wszystko trzeba jedynie cierpliwie przetrwać a doczekamy się szczęścia. Ja się doczekałam. 

  Pamiętam jak rok temu, dokładnie o północy zadzwonił telefon... 

 Kocham cię. - powiedział ktoś. To było miłe, ale odpowiedziałam jedynie: "Nie znam cię, ale ten rok będzie najszczęśliwszy w moim życiu." Tak właśnie było. Cóż za paradoks, że zakończenie tego najszczęśliwaszego roku spędziłam w smutku.

  Nie było tak źle, chociaż szczerze wcale nie miałam najmniejszej ochoty ruszać się z domu. Najlepiej gdybym zapadła w nicość, ale od rzeczywistości uciec się nie da, więc poszłam. Byłam umówiona ze znajomymi. W sumie to tylko z przyjaciółkami. Zostałyśmy same, bez facetów i to było najlepsze. 

"Wypijmy za facetów. Niech się pieprzą, dzisiaj mamy lesparty…"

No i świętowałyśmy. Ta tortilla, to ciśnięcie w "głodomora", te nasze śpiewy na balkonie i głupie foty. No i oczywiście obowiązkowe (aż 4 butelki) piccollo! :) To niesamowite jak kilku wariatów może poprawić człowiekowi humor!