Hera moja miłosć

Książka ta był dla mnie inspiracją do popatrzenia na świat oczami zepchniętego na margines społeczny człowieka. Zaczęłam nawet pisać o tym opowiadanie, ale w pewnym momencie stało się ono zbyt "lakierkowe". Nie wiedziałam jak je zmienić, dlatego zaprzestałam pisania. Może kiedyś znowu do niego powrócę. W każdym razie wielki szacunek dla autorki tej powieści. Jest ona przesiąknięta rzeczywistością do szpiku kości, a pomimo to wciąga, że nie sposób przestać ją czytać. 

Historia przeciętnego nastolatka z dobrej rodziny. Brzmi znajomo? Otóż los taki mógł i może spotkać każdego z nas. Wszystko zaczyna się od problemu, a raczej chęci jego uniknięcia. Bo po co czymś się przejmować skoro można wszystko mieć gdzieś po sięgnięciu po narkotyki? Bierzesz, poznajesz nowych ludzi, czeka cię wielka przygoda, szaleństwo, aż w końcu zostajesz sam... I dlatego własnie bierzesz znowu. Kolejni ludzi, kolejna przygoda, kolejne smutki. Bierzesz więcej - więcej ludzi, więcej przygód, więcej smutków. Błędne koło. Wszystko by było jeszcze w miarę w porządku gdyby to dotyczyło nas samych. W przypadku bohatera tej książki tak nie jest. Z pozoru idealna rodzina... Z pozoru! Jacek ćpa i nieźle się bawi, matka wpada w wir pracy, ojciec natomiast w alkoholizm, a małego Michała nie dostrzega nikt. Nie dostrzegają go dopóki, mały wykrada bratu skręta.... Później jest już za późno. Idealne życie leży w gruzach.