Zakopane!

Wiecie co? Już tęsknię. Dopiero co wysiadłam z naszego małego, ale jakże pojemnego busa, którym jechało AŻ 17 osób + dwoje opiekunów, a już bym chciała wracać. Tak naprawdę to mogłabym zostać tam z wami  jeszcze przez długi dłuugi czas. I tu nie chodzi o piękne miasto jakim jest Zakopane. Tym razem ani pogoda nam nie dopisywała, ani zapał, ale momenty w pensjonacie zapamiętam na zawsze! Pokój który może przez godzinę dzieliłam z Dianą i Natalią. Przeprowadzkę do Izy, Kariny i Karoliny. Oglądanie z Kubą "Świat wg Kiepskich". Łączenie łóżek i spanie jedno na drugim. Dzielenie poduszki z Adamem oraz kołderki z Kamilem - tak swoją drogą to fajnie się z wami spało chłopaki, pomimo cogodzinnych spacerków na szluga, świecenia światła i waszego bicia się pantoflami, bieganiu w samej bieliźnie, wydawaniu dziwnych dźwięków spod prysznica i kontrolowaniu sytuacji we wszystkich pokojach na raz. I nie ważne, że z początku było ciasno aż tak, że Kuba musiał się poświęcić i 10 minut przeczekać na podłodze, ważne, że byliście super! Nic i nikt, tylko wycieczki potrafią tak zbliżyć ludzi. Wspólne zwierzenia, wspólne śmianie i wkręcanie ludzi (żeby tylko...). Kto by pomyślał, że nielubiany kolega po pijaku stanie się całkiem znośny, a nawet miły - niestety wytrzeźwiał. Kto by pomyślał, że aż 4 osoby z przeciwnej klasy zintegrują się z nami na maksa. kto by pomyślał, że tak się przed sobą otworzymy i tak sobie zaufamy, że stworzymy naprawdę super zgraną paczkę! Kto by pomyślał, że dotychczas srogie nauczycielki staną się lajtowymi "koleżankami". No kto? :)

Dzwoni telefon

- Czy mogę rozmawiać z Izą?

- Nie, bo póki co jestem w toalecie i ledwo się ściany trzymam...

- ...

` Pani S.