Filmowo #2

Tym razem miałam okazję oglądać niezliczoną ilość komedii. Do opublikowania wybrałam tylko 4, które w jakiś szczególny sposób zapadły mi w pamięć. Postawiłam na reżysera Quentina Tarantino i jego dwie spektakularne produkcje, oraz polskie średnio stare filmy. 

Bękarty Wojny

Ciekawa koncepcja wojennego ataku na Hitlera. Tym razem to we Francji oddział Amerykanów Żydowskiego pochodzenia planuje spisek. Nie obeszło się bez strzelania i komplikacji. Krwawe potyczki to specjalność Tarantino. Reżyser umie ubrać to w humor, jednak film strasznie długo mi się ciągnął. Miałam do niego kilka podejść, aż w końcu obejrzałam go w całości. To dlatego, że filmy są bardzo długie. Wielkim plusem jest oprawa graficzna. Zwykle w filmach wojennych nie ma typograficznych urozmaiceń. Tutaj takie występują. Mimo, iż nie jest to typowa produkcja o wojnie, to jestem tym aspektem mile zaskoczona. 

Django

Western o murzynach? Jasne, czemu nie. Nieograniczona wyobraźnia reżysera i tym razem przejawia się w oryginalnej fabule i niebanalnym poczuciu humoru. Nie każdy będzie się z tego śmiał, ale sceny zawarte w tej produkcji dla mnie były genialne! Jak zwykle obowiązkowym elementem były mega krwawe potyczki, ale kluczowym elementem było wyeliminowanie rasizmu. Co prawda czarnoskóry bohater był ważnym elementem, ale moim zdanie został źle ukazany.

Poranek Kojota/ Chłopaki nie płaczą

Nie ma tego złego co by na dobre nie wyszło. Oba filmy tego dowodzą. Obie produkcje oprócz tego łączy bardzo wiele.  Aktorzy, a przede wszystkim wspólny reżyser. Oglądałam je w bliskim odstępie czasu i niektóre sceny mi się zatarły. Oba jednak to genialne polskie komedie przy których niejeden się uśmiał. Podobny styl i nawet fabuła bardzo do siebie zbliżona, a mimo wszystko każdy z nich ma w sobie coś "innego", wyjątkowego.